Europeizacja polskiej polityki równościowej i antydyskryminacyjnej

Abstract

Dynamikę procesu europeizacji polskiego prawa i polityki równościowej oraz antydyskryminacyjnej wyznaczyły momenty, w których Polska przystąpiła do europejskich organizacji oraz cykle polityki krajowej. Adopcja europejskich standardów równościowych i antydyskryminacyjnych pozostaje w Polsce w dużej mierze formalna i stanowi wyraz racjonalnego wyboru, w mniejszym zaś stopniu polega na internalizacji przez elity polityczne i społeczeństwo wartości transmitowanych z poziomu europejskiego. Europeizacja funkcjonalna została w dużym stopniu wymuszona przez formalne mechanizmy stosowane przez europejskie instytucje. Nie wychodzi ona poza to, co nakazują instytucje ponadnarodowe. Ponadto pojawiają się problemy z przestrzeganiem już formalnie przyjętych norm równościowych, dostrzega się niski poziom szacunku dla tego prawa i brak tradycji prawniczej w tym zakresie. Niekiedy europeizacja w badanym obszarze jest traktowana jako zasób, który umożliwia redystrybucję władzy. Efektem europeizacji jest zwiększenie zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego. Do innych barier procesu europeizacji w zakresie prawa i polityki równościowej w Polsce należy zaliczyć możliwości finansowe państwa oraz słabo zorganizowany interes społeczny. Od strony państwa polskiego brakuje gotowości do stworzenia instytucjonalnych i finansowych fundamentów dla aktywizacji obywateli oraz włączenia aktorów niepaństwowych do procesu stanowienia prawa i tworzenia polityki.