Suwerenność i własność w świetle realizmu filozoficznego

Abstract

W świetle realizmu filozoficznego można zasadnie mówić o suwerenności zarówno człowieka, jak i państwa. Człowiek jawi się tu jako suweren w dziedzinie dóbr duchowych, wyznaczających kierunek jego rozwoju osobowego. Natomiast państwo – w zakresie dóbr materialnych, stanowiących dziedzinę środków zabezpieczających realizację dobra wspólnego, rozumianego jako aktualizacja osobowych potencjalności wszystkich obywateli. Tym samym realizacja dobra wspólnego jest potwierdzeniem i zabezpieczeniem tak suwerenności człowieka, jak i suwerenności państwa. Z kolei, dobra materialne – mimo, iż stanowią domenę suwerena państwowego – mogą, a raczej powinny, być własnością poszczególnych obywateli, o ile lepiej służą realizacji dobra wspólnego.