Kontrowersje wokół europejskiej wartości dodanej tworzonej przez WPR
Data
2017Autor
Gorzelak, Aleksander
Herda-Kopańska, Justyna
Kulawik, Jacek
Soliwoda, Michał
Wieliczko, Barbara
Metadane
Pokaż pełny rekordStreszczenie
Począwszy od wybuchu kryzysu finansowego na przełomie lat 2008/2009,
UE weszła w niespotykany w dotychczasowej historii okres bardzo poważnych
wstrząsów. Problemy te najpierw objęły gospodarkę (słaby i bardzo zmienny
wzrost, z okresami nawet płytkich recesji, wysokie bezrobocie, szczególnie
wśród ludzi młodych), później sektor bankowy i budżety narodowe. W konsekwencji
kilka starych krajów UE, należących do strefy euro, stało się w istocie
technicznie niewypłacalnymi. Na domiar złego, w pewnym momencie do
południowej Europy zaczęła napływać wielka fala imigrantów, Rosjanie zajęli
Krym, wybuchła wojna w Donbasie, a wybory w USA wygrał D. Trump,
mogący zdecydowanie osłabić NATO. W tym kontekście podejmowane różne
próby rozwiązania tych minikryzysów często były spóźnione, mało odważne
i niekonsekwentne. Nie może zatem zaskakiwać, że ostatecznie kryzys zaczął
dotykać sfery społeczno-politycznej i instytucjonalnej, czego wyrazem jest pogłębiająca
się niewiara Europejczyków w instytucje wspólnotowe i demokrację
liberalną. Stąd mamy rozpowszechniający się populizm, egoizm narodowy
i regionalny oraz tendencje dezintegracyjne. Zaowocowało to już Brexitem
oraz obawami, że podobne decyzje mogą podjąć też inni członkowie Unii. Byłoby
to równoznaczne z jej rozpadem. W tych warunkach przekonujące legitymizowanie
dalszego trwania i rozwoju Wspólnoty wymaga obecnie wielkiego wysiłku intelektualnego, politycznego i organizatorskiego, a później znalezienia
drożnych kanałów dotarcia z propozycjami, rekomendacjami i gotowymi
rozwiązaniami aplikacyjnymi do jak najszerszego kręgu odpowiedzialnych
jej obywateli, by odzyskiwali wiarę w sens projektu europejskiego i możliwość
funkcjonowania w podwójnej tożsamości, narodowej i europejskiej.
Idealnie byłoby, gdyby naprawa Unii uległa przy tym głębszej demokratyzacji,
a więc realizowana była przy aktywnym współudziale Europejczyków,
a nie wciąż przez techno-i eurokratów. Jedną z ciekawszych w tym momencie
koncepcji wydaje się być europejska wartość dodana, a więc – w dużym skrócie
– pewna suma korzyści extra, uzyskiwanych z racji integracji w porównaniu
do efektów osiąganych w ramach narodowej polityki społeczno-ekonomicznej.
Wartość tę można próbować opisywać, a w miarę możliwości także
kwantyfikować, dla wszystkich obszarów integracji europejskiej. W artykule
jednak ograniczono się tylko do WPR, koncentrując się na kwestiach metodologicznych,
środowiskowo-klimatycznych, innowacjach, inwestycjach oraz
kompleksie kluczowych problemów budżetowych. From the beginning of the financial crisis – 2008/2009 – the EU entered
an unprecedented period of very serious shocks. These problems first affected
the economy (weak and highly variable growth with times of rather
shallow recession, high unemployment, especially among young people) and
then they spread to the bank sector and the national budgets. Consequently,
several of the old EU countries, belonging to the euro area, became – in
fact – insolvent. To make the matters worse, southern Europe was hit by
a huge wave of immigration, Russians took over the Crimea, a war erupted
in Donbass and Donald Trump, who can considerably weaken the NATO,
won the US presidential elections. The subsequent attempts at solving these
mini-crises were often delayed, not very daring and erratic. Thus, it comes as
no surprise that the crisis, ultimately, started to affect also the socio-political
and institutional areas, which is manifested in growing distrust of the Europeans
in the Community institutions and liberal democracy. This, in turn,
resulted in widespread populism, national and regional egoism and disintegration
tendencies. Brexit is one of the first effects of the process along with
concerns that other members of the EU may take similar decisions which
would be tantamount with its breakup. In these circumstances convincing
validation of the further existence and development of the Community requires
great intellectual, political and organisational effort, and then finding
effective channels to reach as broad as possible circle of responsible citizens
with the proposals, recommendations and ready application solutions to help
them regain trust in the meaning of the European project and possibilities of
functioning in the double national and European identity. It would be perfect
to make the mended EU more democratic, i.e. to actively engage in the processes
the very Europeans and not only techno- and Eurocrats. One of the
more interesting concepts, at the moment, seems to be the European value
added, which – in a nutshell – means a sum of extra benefits obtained on account
of integration against the effects resulting from the national socio-economic policy. It is possible to describe this value and, to some extent, even to
quantify it for all areas of the European integration. However, the paper is
restricted only to the CAP, focusing on methodological, environmental and
climate, innovation and investment issues, and a set of key budget problems.
Kolekcje
- Artykuły / Articles [16165]
Z tą pozycją powiązane są następujące pliki licencyjne: